Małgorzata Mikos Dni naszego życia

Data wydania: 13-09-2018
Wydawnictwo: Novae Res
Ilość stron: 356
ISBN: 9788381470773

130/2018

"Kiedyś ludzie byli szczęśliwi i zadowoleni ze swojego życia nawet wtedy, gdy nie posiadali zbyt wiele. Teraz liczy się czas, a raczej jego brak i pieniądze. Stanowczo zbyt często nie ma już miejsca na rzeczy zwyczajne - miłość, wolność, spokój."

Nie będę ukrywać, że z niekłamaną przyjemnością i ciekawością sięgam po debiuty. Małgorzata Mikos to nowe nazwisko na rynku literatury i zachęcona dobrymi opiniami nie umiałam się oprzeć. Nabyłam i przeczytałam, czy książka spełniła moje oczekiwania? Czy może kolejna z serii " pisać każdy może"?
Pierwszą rzeczą, która rzuca się w oczy to okładka, niezwykle delikatna, subtelna i romantyczna. Można by się spodziewać lukrowanej historii, wyjętej żywcem z taniego romansidła, ale to tylko pozory. Jeśli spodziewacie się romansu to niekoniecznie sięgajcie po Dni naszego życia, ale jeśli oczekujecie historii poskładanej z okruchów wspomnień i takiej, która wbije Was w fotel to koniecznie sięgnijcie po ten jakże udany debiut. Udane chyba też nie jest tu dobrym słowem, doskonały i idealny pasowałoby znacznie lepiej. O czym jest ta historia, że budziła mnie w nocy i musiałam przeczytać choćby parę stron, bo książka nie dawała o sobie zapomnieć i nawet w nawale obowiązków musiałam wygospodarować choć chwilę.
Pewnego dnia nasza główna bohaterka zostaje zwolniona z redakcji,  w której pracowała. To samotna, młoda i zagubiona kobieta, której życie ograniczało się do pracy i domu.Jej życie zmienia się o 180 stopni, gdy poznaje swojego sąsiada, osiemdziesięcioletniego pana Piotra. Ten starszy pan jest samotnikiem, a sąsiedzi uważają go za dziwaka.Los chciał, że Piotr zasłabł,a pomocy udziela mu nasza bohaterka. I tak zaczyna się historia niezwykle wzruszającej przyjaźni osiemdziesięciolatka i młodej kobiety, przyjaźni która pozwoliła im obojgu uwierzyć w drugiego człowieka i która obojgu była potrzebna jak tlen każdemu z nas po to, aby oddychać.
Z opowiadań Piotra poznajemy historię jego życia. To historia opowiedziana w ten sposób, że ma się wrażenie, że uczestniczy się we wszystkich wydarzeniach. Piotr jako jedenastoletnie dziecko stracił w wypadku oboje rodziców. On wyszedł z tego w zasadzie bez szwanku na ciele, ale jego dusza została pokiereszowana na całe życie. Wychowaniem wnuka zajmują się dziadkowie ze strony matki. I tak strona, po stronie poznajemy historię Piotra, który z małego chłopca wyrasta na wartościowego mężczyznę, poznaje miłość swojego życia i zostaje ojcem. Nie będę Wam opowiadać całej historii, bo poznajcie ją sami. To piękna i wartościowa powieść, która składa się z urywków , ale posklejane w całość sprawiają, że trzeba się chwilę zastanowić i pozwolić sobie na chwilę zadumy.

" Wczoraj to historia, jutro to tajemnica. Dziś to wyjątkowa chwila. pamiętaj o tym co było. Oczekuj tego, co dopiero nadejdzie. Żyj."

Małgorzata Mikos stworzyła piękną i poetycką opowieść o życiu, przyjaźni i miłości. To historia o stracie najbliższych i przemijaniu, ale też o nadziei i o tym, że nigdy nie jest za późno żeby naprawić błędy. Powieść o sile drugiego człowieka i przyjaźni, która potrafi zmienić całe życie, trzeba tylko a może aż tego człowieka dostrzec.
ja jestem zauroczona tą opowieścią, która snuje się niby leniwie, a tak wiele wnosi. Książka wzrusza i dławi od emocji, i sprawia, że chce się po prostu żyć.
To dojrzała i przemyślana w każdym calu powieść i powiem szczerze, że aż nie chciało mi się wierzyć, że to debiut. Ja czekam z niecierpliwością na drugą część i mam nadzieję, że nie będzie to trwało zbyt długo, bo polubiłam głównych bohaterów i cudny, subtelny język, którym posługuje się pani Małgorzata.


Moja ocena 9/10